تو از حاشیه های قاب دلتنگی ام بالا رفتی.

مثل یک کودک شاد پاهایت را آویزان کردی و

شعر بادبادک های رنگی را خواندی...

من از دور تماشایت می کردم و تو کودکانه دستهایت

را دور دهانت گرفتی و فریاد زدی بیا!!!!!!

آرام آرام قدم برداشتم و به سویت آمدم...

دستهایم را گرفتی و بالا بردی و من اولین بار بود

که دنیایم را انقدر رنگارنگ میدیدم...

نوشته شده در سه شنبه 90/2/13ساعت 11:18 عصر توسط دریا نظرات ( ) | |